มาทำความเข้าใจกับประโยคภาษาเหนือกัน
ม่ะแต๋งซั้ง ( ร้านที่ทำให้เครือแตงพันขึ้นไป ทางเหนือเรียกว่า ซั้ง )
ธุรกิจพื้นที่ให้เช่า ฝ่ายธุรกิจหอพักนักศึกษา
ปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอา = อุ้ย (เช่น แม่อุ้ย ป้ออุ้ย)
แดงปะหลิ้ง = แดงอมชมพู แดงเป็นจุดเล็กๆ
จ๊ะไปอู้ดัง คิดไม่ออก = กึ๊ดหม่ะออก อย่าคิดมาก = จ๊ะไปกึ๊ดนัก
“แก๋งผักเซียงดา” หรือ “แก๋งผักเซง” ผักเซียงดาเป็นผักพื้นบ้านของชาวเหนือมีสรรพคุณเหมือนฟ้าทะลายโจร บำรุงตับอ่อน และรักษาโรคเบาหวาน ทางเหนือนิยมแก๋งผักเซียงดากับปลาแห้งและปลาย่างค่ะ หรือจะทำเป็นชาสมุนไพรก็ดีมากเช่นกัน
อะหยังปะล่ำปะเหลือ=อะไรกันนักกันหนา
กรรไกร = มีดยับ มีดแซม ทับพี = ป้าก ช้อน = จ๊อน ยาสูบ = ซีโย ผ้าเช็ดตัว = ผ้าตุ้ม ผ้าห่ม = ผ้าต๊วบ รองเท้าฟองน้ำ = แค็บ
“จิ๊นส้ม” หรือ แหนม เป็นอาหารพื้นเมืองที่หาทานได้ทุกที่ตามท้องตลาดและทุกร้านอาหารพื้นเมือง เวลาเรียกชื่ออย่าเรียกเฉพาะ “จิ๊น” เฉยๆ นะ เดี๋ยวพ่อค้าแม่ค้าเขาจะเข้าใจว่าเราต้องการเนื้อหมูหรือเนื้อวัวรึเปล่า!
คำว่า "หล๊วกง่าว" กลับไม่แปลว่าฉลาดโง่ๆ แต่กลับแปลว่า ฉลาดสุดๆ
อารยธรรมล้านนา โดย น.ส.สุพรรณี ปูนะอุต
เบ • ไท • แสก • ลักเกีย • เบียว • อ้ายจาม • ต้ง (เหนือ / ใต้) • คัง • มู่หล่าว • เหมาหนาน • ฉุ่ย
กิน = กิ๋น กำปั้น หมัด = ลูกกุย ก่าย = ปาด อิง กางร่ม = กางจ้อง ภาษาเหนือ โกหก = วอก ขี้จุ๊ โกรธ = โขด กลับ = ปิ๊ก (เช่น "เฮาปิ๊กบ้านละหนา") ขี้เหนียว = ขี้จิ๊ ขโมย = ขี้ลัก ขี่หลังคน (เกาะ) = เก๊าะ เครียด = เกี้ยด คิด = กึ๊ด เจ็บ = เจ๊บ จริง = แต๊ (เช่น "แต๊ก๊ะ" = "จริงหรอ") ใช้ = ใจ๊ เด็ก = ละอ่อน ดู = ผ่อ ตกบันได = ตกคันได